Ważne stanowiska zaprezentowane przez składy orzekające sądów administracyjnych, o których warto jest pamiętać:

1. Wyrok Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 19 grudnia 2012 r., sygn. akt: IV SA/Po 1104/12.

„ Segment budynku w zabudowie bliźniaczej nie musi być lustrzanym odbiciem, lecz powinien zachowywać przynajmniej pewien stopień podobieństwa. Owe podobieństwa powinny występować w zakresie gabarytów każdego z segmentów tj. powierzchni zabudowy, kubatury, szerokości elewacji frontowej itp.”.

1. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 18 listopada 2015 r., sygn. akt: II SA/Gd 422/15.

„Sąd wyjaśnił, że plan miejscowy dopuszczający zabudowę bliźniaczą nie wprowadza wymogu realizacji całości takiej zabudowy na jednej działce. Możliwa jest zatem budowa każdego z budynków w zabudowie bliźniaczej na dwóch sąsiadujących ze sobą działkach. Dom jednorodzinny w zabudowie bliźniaczej charakteryzuje się tym, że jedna ze ścian zewnętrznych takiego budynku przylega do drugiego budynku, zaś pozostałe trzy elewacje usytuowane są swobodnie. Domy w zabudowie bliźniaczej posiadają linię symetrii, wspólną ścianę szczytową, sytuowaną często na granicy przylegających do siebie działek, która dzieli bryłę na dwie podobne części. Budynki w zabudowie bliźniaczej nie muszą być identyczne architektonicznie, lecz muszą wykazywać podobieństwa w zakresie gabarytów każdego z segmentów, tj. powierzchni zabudowy, kształtu bryły, kubatury, szerokości elewacji frontowej, itp.”.

„Przepisy obowiązującego prawa budowlanego nie zawierają definicji ani wytycznych projektowania budynków tworzących zabudowę bliźniaczą. Nie ma więc obowiązku prawnego, aby oba budynki były identyczne. Z zapisów rozporządzenia wynika, że jeżeli dwa budynki jednorodzinne stykają się ścianami na granicy działki z zachowaniem wymogów zawartych w rozporządzeniu to tworzą one zabudowę bliźniaczą i w takim rozumieniu prawa są one powszechnie projektowane. Wprowadzanie dodatkowych, pozaprawnych, definicji i ograniczeń nakładanych na inwestora jest nacechowane subiektywnością i nie może stanowić podstawy oceny projektu przez organy architektoniczno-budowlane. Dodał, że w decyzji użyto określenia linia symetrii, które to określenie jest bardzo precyzyjne, z drugiej zaś strony organ wskazał, że domy w zabudowie bliźniaczej nie muszą być takie same, co jest oczywistą sprzecznością. Skarżący dodał, że w jego ocenie zaprojektowany budynek jest budynkiem jednorodzinnym w zabudowie bliźniaczej, który spełnia wszystkie wymogi określone prawem i warunkami planu miejscowego.”.

„ Budynki w zabudowie bliźniaczej nie muszą być identyczne architektonicznie, lecz muszą wykazywać podobieństwa w zakresie gabarytów każdego z segmentów, tj. powierzchni zabudowy, kształtu bryły, kubatury, szerokości elewacji frontowej. Oznacza to, że pomiędzy stwierdzeniem o konieczności zachowania linii symetrii dzielącej segmenty zabudowy bliźniaczej, a brakiem wymogu architektonicznej identyczności segmentów, nie ma sprzeczności. Z tych też względów twierdzenie skarżącego, że zachowanie osi symetrii w przypadku projektowanego budynku oraz budynku usytuowanego na działce nr (...) jest niemożliwe ze względu na wysunięcie tegoż budynku poza nieprzekraczalną linię zabudowy ustaloną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, należało uznać za bezzasadne. Wymóg podobieństwa segmentów zabudowy bliźniaczej uzyskiwany poprzez dążenie do zachowania symetrii pomiędzy tymi segmentami nie może być rozumiany jako wymóg ich identyczności, a zatem symetria tak rozumiana może zostać uzyskana poprzez zaprojektowanie budynku na przedmiotowej nieruchomości z zachowaniem nieprzekraczalnej linii zabudowy, poza którą wysunięty jest budynek na działce.”.