Ważne stanowiska zaprezentowane przez składy orzekające w odniesieniu do OZE:

1. Warunki budowy farmy fotowoltaicznej (instalacji OZE) – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 marca 2023 r., sygn. akt: II SA/Sz 230/23:

„W świetle art. 61 ust. 3 u.p.z.p., art. 61 ust. 1 pkt 1 i 2 u.p.z.p. nie ma zastosowania do instalacji OZE. Przepis art. 10 ust. 2a u.p.z.p. normuje wyłącznie problematykę umieszczenia w studium zapisów o wyznaczeniu obszarów, na których rozmieszczane będą urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii i nie znajduje zastosowania do instytucji warunków zabudowy. Studium jest bowiem aktem polityki przestrzennej o charakterze wewnętrznym, wiążącym wyłącznie organy gminy przy opracowaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nie wiąże przy wydaniu decyzji ustalającej warunki zabudowy, gdyż ustalenia studium nie mogą stanowić jej podstawy.”.

1. Lokalizacja urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2023 r., sygn. akt: II OSK 2619/22:

„Z art. 10 ust. 2a u.p.z.p. oraz art. 15 ust. 3 pkt 3a u.p.z.p. wynika jedynie to, że urządzenia wytwarzające energię z odnawialnych źródeł energii o mocy zainstalowanej większej niż 500 kW, a także ich strefy ochronne związane z ograniczeniami w zabudowie oraz zagospodarowaniu i użytkowaniu terenu, muszą zostać rozmieszczone w studium, aby później ich dopuszczalna lokalizacja została wprowadzona w planie miejscowym, o ile oczywiście taki plan zostanie uchwalony. Przepisy te odnoszą się jednak do tzw. lokalnego porządku planistycznego (studium, plan miejscowy) i zakres ich stosowania jest ograniczony wyłącznie do tych gminnych aktów planistycznych, a nie decyzji o warunkach zabudowy. Okoliczność, że gmina w studium planuje przeznaczyć dany teren pod określoną zabudowę, nie ma żadnego znaczenia dla dopuszczalności wydania warunków zabudowy.”.

1. Zabudowa danego terenu urządzeniami wytwarzającymi energię z odnawialnych źródeł energii – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 12 maja 2021 r., sygn. akt: II SA/Go 277/21:

„Zabudowa danego terenu urządzeniami wytwarzającymi energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW na obszarze gminy realizowane w trybie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, może odbyć się wyłącznie na obszarach wskazanych w studiach. Skoro bowiem z woli ustawodawcy lokalizowanie urządzeń wytwarzających energię z odnawialnych źródeł energii o mocy przekraczającej 100 kW wymaga uprzedniego określenia obszarów przeznaczonych na ten cel w studium, to oznacza, że tego rodzaju inwestycje mają istotne znaczenie dla kształtowania lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, a zwłaszcza ładu przestrzennego w gminie.”.

1. Lokalizacja farmy fotowoltaicznej a ocena przesłanki zasady dobrego sąsiedztwa oraz dostępu do drogi publicznej – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 maja 2023 r., sygn. akt: II SA/Gl 517/23:

„Skoro żaden z organów nie kwestionuje tego, że planowane do realizacji farmy fotowoltaiczne są instalacją odnawialnego źródła energii w rozumieniu art. 2 pkt 13 ustawy z 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, to zasadnym jest stwierdzenie, że brak jest podstaw dla przeprowadzania w sprawie analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa w art. 61 ust. 1 u.p.z.p. Inwestycja ta nie musi bowiem w myśl art. 61 ust. 3 u.p.z.p. spełniać zasady tzw. dobrego sąsiedztwa, jak również teren, na którym ma być realizowana, nie musi posiadać dostępu do drogi publicznej.”.